SI CUANDO UNO DE TEIS SALE AL CAMINO PASA LO QUE PASA

OS VENIS CONMIGO?


"Definitivamente no cambias de plan, NO TIENES PLAN! Te dejas llevar para donde sople el viento..." SMS de Noé en Rumanía.
"Donde hay un deseo hay un camino" Dicho africano, Javier Reverte en Vagabundo en África.
"Be Nothing...and them you live." Krishnamurti

miércoles, 13 de octubre de 2010

Vergüenza zero

Creo que no tenía que haber hecho caso a lo primero que se me pasó por la cabeza recién levantado, con esta "empanada mental", de resaca, tras una noche de fiesta en Santiago...cómo he podido acabar así...y me vuelvo a quedar dormido y Blankita me despierta:

-Oye que va a venir M. (su pareja no declarada, que yo no conocía), y no es plan de que te encuentre así, qué hacemos?
Recién despertado, tapándome con el edredón recordé que cuando Blankita se levantó a trabajar en sus publicaciones (está con una tesis de la leche) pues yo cambié del sofá a su cama, y claro, mi ropa apestaba a tabacazo y vicio nocturno, así que le dije a mi amiga, que ya que tenía secadora podía lavar mi ropa.

Había subido a Kompos el jueves anterior de improviso (que raro) tras una llamada a Blankita, en la que no nos aclarábamos cuándo íbamos a coincidir y dije: y ahora? ,y me cogí un tren con lo puesto.
Pero cómo acabé así?? Fácil, ella me dijo que tenía lavadora y secadora abajo, compartida por los tres inquilinos de la casa, y que no había fallo y yo me metí en cama, por fin, y le di TODA mi ropa para una coladita rápida. Deseando al despertar  vestirme algo limpio y fresquito.

-Tío, que la secadora no ha funcionado bien y está todo empapado, bufff, M va a flipar, tienes que vestirte con lo que sea.
Mientras despertaba me iba dando cuenta de la situación, aquello era una película de Pajares, Esceso y Ozores; esperando al novio de mi amiga desnudo en su cama. Explícale tú al chico este, M, que somos amigos y que el hecho de que yo permanezca desnudo en la cama de Blankita no tiene nada de extraño, que ha sucedido por casualidad, vamos un "que esto no es lo que parece" en toda regla.

-Joder, tengo que ponerme algo, porque una cosa es contarlo y que lo asimile mejor o peor pero otra es que llegue a tu casa y me encuentre así.
Nos dió tal ataque de risa que tardamos unos minutos en recomponernos, Blankita, que el diminutivo le viene del nombre Blanca, su piel, blanca y lo pequeñita que es, comenzó a sacar pantalones del armario.
-A ver este.

-Tia que ahí sólo me coge una pierna, ja,ja,ja.

-Tu pruébatelo, ai que lío, este hombre va a flipar. (y comienza a desternillarse contagiándome, otra vez)

Tras dos pantalones que se me quedaban clabados en el muslo encontró unos, bueno una especie de pantalones "cagaos" que parecían salidos de la tela de un sofá, que por fin me valían.
Así que con eso, mis sudaderas sin camiseta, unos calcetines y zapatos salí a la calle a encontrarme con mis colegas de Kompos, que "coincidencias" de la vida, habían regresado a la ciudad sólo ese fin de semana, y a mi se me dió por llamarlos el Viernes, por si acaso.
Cuando me vieron entrar por la puerta del bar se descojonaron, y yo, ni corto ni perezoso narré el despertar, levantando la pata y agitándola:
- Voy de "comando"*, tolón tolón, las campanas de Santiago, tolón, ja,ja,ja.

Y es que no hay como tener sentido del humor y vergüenza zero, nos partimos un rato de risa y pronto estábamos hablando de otras cosas, algunas serias y todo.

Ains mis pantalonciños!

A media tarde entré en un chino y por un módico precio dejé el estilo comando, porque empezaba a hacer fresco, vi un pantalón de chandal, pero no quise porque de aquella ya me encantaban mis nuevos pantalones, cuídamelos Blankita.


Así se veía la catedral.




Las fotos las tomé con el móvil, disculpad la mala calidad, pero este viaje fue totalmente con lo puesto.

Comando*: dícese de la costumbre de algunos "jabalies" de ponerse pantalones sin nada debajo: en plan comando.

10 comentarios:

  1. jajajajajajajaj
    Permite que me ría pero es que como anecdota es de las mejores que he odio. Ya verás lo bien que lo pasan tus nietos cuando se las cuentes...
    Madre mía yo creo que hubiera salido con la ropa apestando a tabacazo, total... si luego quedaste para apestarte más no??
    Saludosss

    ResponderEliminar
  2. jajaja. muy bueno ehh.. pero no te creas a veces uno "tiene vergüenza ajena". Te contaré que una amiga y yo, nos quedamos de vernos en una plaza comercial con otra chica para ver una clase muy importante y final de la Universidad, en pocas palabras era de vida o muerte. LLego tarde para empezar, despeinada, con los zapatos del novio jajaa. la camisa enorme del novio y por si fuera poco unos mallones que no se de donde los saco. Total que el caso es que había estado toda la tarde con su Romeo, cuando se acordo, se puso lo primero que encontro. Anda toda la gente se le quedaba viendo por su atuendo y nosotras n0 nos concentramos en el proyecto por tener "Vergüenza ajena" jaja eso hace unos cinco años atras. Yo también aprendí a no tener vergüenza cero jajaja

    ResponderEliminar
  3. Killa rie todo lo que quieras que no superarás el ataque de risa subrealista que sufrimos Blankita y yo, si que es buena como anécdota si.
    Lo de la coladita se me ocurrió al acostarme (tras una noche de fiesta universitaria,...pero ya no soy universitario, por Kompos)con secadora me pareció una idea perfecta, colada y al levantarme me visto limpito. Si llego a saber que esto iba a acabar en un chiste de Ozores pues me lo pienso,claro. Acabo de caer en que cuando apliquen la ley antitabaco esto del pestazo ya no sucederá

    ResponderEliminar
  4. Hola Alma, al menos tu amiga salió a la calle con esa cara de sexo reciente, que tan bien se ve, y todo lo perdona, hasta las ropas imposibles...

    Yo hace tiempo que perdí todo tipo de vergüenza, propia y agena, cada cual que haga/vista/piense/sienta lo que quiera y ya yo me encargaré de escoger si me gustan para mi vida o no.

    Un beso y otro para Killa que se me olvidó arriba.

    ResponderEliminar
  5. Mi madriña!!!! que ben o pasamos! O certo é que os pantalóns non che ían tan mal, ao final lles colliches cariño e todo jaja.... Buff aínda me lembro da túa chegada as tantas o sábado de mañá, que cheiro traías do maicar...
    a ver se volves' Onde andas? quedarás para o finde papista?
    Bikos

    ResponderEliminar
  6. Blankiñaaa, sempre que estamos xuntos rio a mares, dende as pateadas polo monte, as clases de Oceanografía onde case nos botan en 5º de carreira, ata a última vez, que dous.
    Encántame falar contigo, ver que non son tan bicho raro, ou que polo menos hai outros bichos parecidos.
    O de voltar a terra da choiva vai para largo, xa sabes, polo camiño eu me entreteño.
    Falamos da túa fuxida papal.
    Bicos rapariga, e que nada te bote abaixo esos animos e ese sorriso.

    ResponderEliminar
  7. o teu style é maning naice!

    ResponderEliminar
  8. Genial, Suso, tu look improvisado y ese buen humor compartido con Blannquita.

    A mí tampoco me da verguenza, que cada uno vaya como quiera.

    Cuando te encuentras en una situación surrealista o rara lo mejor es echar mano del humor.

    Bien por los dos.

    Eres la pera, Suso. Un beso,

    ResponderEliminar
  9. Ritaaa, gosto muito de te ver pelo meu blog. Ja sabes eu som cidano e nao só pelo carro,ja,ja,ja abraços.

    ResponderEliminar
  10. Hola Tesa, sin el humor y la energía de la gente que me rodea, no sería ni la sombra de mi mismo.
    Es que lo pienso y aun me rio, desnudo bajo las sabanas esperando a la no-pareja de Blankita, y ella lanzándome pantalones de adolescente menudita y yo venga a reir...que mágica es la vida!!
    Un abrazo amiga.

    ResponderEliminar

palabras del camino

Cosas del camino...