SI CUANDO UNO DE TEIS SALE AL CAMINO PASA LO QUE PASA

OS VENIS CONMIGO?


"Definitivamente no cambias de plan, NO TIENES PLAN! Te dejas llevar para donde sople el viento..." SMS de Noé en Rumanía.
"Donde hay un deseo hay un camino" Dicho africano, Javier Reverte en Vagabundo en África.
"Be Nothing...and them you live." Krishnamurti

sábado, 4 de diciembre de 2010

Super 3

Me leo demasiado en plan campañas (necesarias en su justa medida), un poco triste (demasiados hasta pronto juntos), un poco apagado (este invierno viene frío), así que he echado mano de mi carpeta de sonrisas y me he acordado de un domingo superespecial, hace no mucho que me pasé con mis dos amigas (Paula y Lua) en la fiesta de BCN del SUPER3, una locura con decenas de miles de niños dándolo todo, entre ellos yo!

Cogimos el coche con la famila "dos porcos" y fuimos para allá.



Las tres gemelas
Aquí Lua, debajo "el burro rockero".

Jerry echo a correr al ver el hambre que traía esta niña!!
y como de lo que se come se cría, se nos empezó a animar. Saluda!!!

14 comentarios:

  1. Pues que domingo más super, super divertido.
    Lua es guapisima.
    Besitos

    ResponderEliminar
  2. Suso, reconozco ese estado, tristón, bajillo de moral, como que tu vida de repente se estanca y aunque tienes mil sueños no sabes si algún día se realizarán... Y Vigo no ayuda, la ciudad, la lluvia, la humedad, el frío se alían con tu estado de ánimo, las personas, frías también, tediosas, estresadas corriendo para el trabajo, para el cole, a la compra, con sus caras de mala leche, de apártate, tengo prisa!, los bocinazos, el tráfico, los semáforos interminables... eso no ayuda. Escápate a dar paseos por la Guía, vete un fin de semana al Caurel, cárgate de energía y verás que eso ayuda un montón. La verdad que en Fuerteventura se está a gusto, no existe el estrés ni la lluvia. Un besito y sigue sonriendo con los recuerdos de Domingos dorados.

    ResponderEliminar
  3. Yraya Lua es preciosa, y eso que no la has oido hablar, es un cielo, todo corazón, muchas veces me quedo parvo viendo como me habla como si tuviese 30 años más,ja,ja,ja es mágica!!Un beso.

    Misón, gracias por los ánimos y consejos, los utilizaré cuando vuelva a Teis ;-) de momento me sigo entreteniendo por el camino, hoy Sur de Catalunya, mañana....
    Besines

    ResponderEliminar
  4. ah! Por el pots que escribiste hace unos días me imaginé que estabas en Teis. Oye, pues anímate! Eres un privilegiado de poder estar entreteniendote en Barcelona hoy y mañana dios dirá, así que aprovéchalo. Un beso.

    ResponderEliminar
  5. wuaaaa si que la pasaron de maravilla, la peque tiene una cara de ánge viendo su sonrisa alegra todo.
    saludines
    **Alma**

    ResponderEliminar
  6. Muy simpaticas las fotos, me han arrancado una sorisa. ;)

    ResponderEliminar
  7. Como cambió Lua, em ni cabeza es aún la niña que sonríe en el blog de Mozambique.
    Aun tristón???
    Otro abrazoso por si acaso.
    E Bicossss por que sí.

    ResponderEliminar
  8. Nada lo mejor es darle un toque de felicidad y una sonrisa. Aunque si no se siento, no se siente. Ya podría yo ser capaz de arrancarte una sonrisa como hiciste tu en aquel comentario.
    Yo ya sentí aquello de que una persona que está dentro de tu ciber vida decide cerrar, privatizar, o lo que sea, su blog. Y tu quedas a un lado. Me pasó no hace mucho, fue la única persona que conocí con blog durante los primeros meses del mío y de ahí poco a poco fueron salieron "mis amigos", así que me sentí mal pero es ley de vida.
    Saludosss

    ResponderEliminar
  9. Hola Stich, que va, ya sabes que yo soy como el viento, con poco ya he cambiado...oyes que la Lúa sigue siendo una niña,ja,ja, claro, pero crece y nos hace mayores a todos, bueno yo jugando con ella sigo sintiéndome tan niño, "El chico de los castillos de arena".
    Un beso.

    ResponderEliminar
  10. Nik neuk, supongo que si, que es ley de vida, y si ella lo ha sentido por algo es.Me suelo reir mucho, se nota. Un abrazo.

    ResponderEliminar
  11. Buenas fotos meu. Hay pocas cosas mejores que la sonrisa inocente de un neno y en las fotos veo dos... Y que si tienes un pequeno bajon, solo son puntos y seguido, reflexion, carga de energia y remontada (¿Acaso no es genial encontrarse de nuevo en ascenso?). En todo caso mucha fuerza en el camino y, si no te entretienes mucho en los proximos dias, nos veremos en la xuntanza de nadal. Unha aperta meu. Te queremos. X. sempre

    ResponderEliminar
  12. jeje que sonrisa mas bonita tiene esa enanilla, besossssssss

    ResponderEliminar
  13. Anónimo=Pax e Nayra??Supongo que si, xa estou máis na miña línea de sempre, rindo, vivindo, crendo e creando...chega aquí a vosa enerxía, teño informaçao de que a próxima Xuntanza vai ser o 23, ains ano bo este, de boda a boda e tiro por que me toca, vimonos catro veces, todo un rexurdir tras o ano pasado que só en decembro combinamos ;-)
    Unha aperta bem forte, meu amigo!

    ResponderEliminar
  14. Qué nena más preciosa, parece un dibujito!!
    Besos, Suso.

    ResponderEliminar

palabras del camino

Cosas del camino...