SI CUANDO UNO DE TEIS SALE AL CAMINO PASA LO QUE PASA

OS VENIS CONMIGO?


"Definitivamente no cambias de plan, NO TIENES PLAN! Te dejas llevar para donde sople el viento..." SMS de Noé en Rumanía.
"Donde hay un deseo hay un camino" Dicho africano, Javier Reverte en Vagabundo en África.
"Be Nothing...and them you live." Krishnamurti

jueves, 4 de agosto de 2011

Finde no Forno cont.

O día no forno aquí

A ver quen recoñece o meu pan neste monte??


E tras un longo día de charlas, risas e amasamentos, máis charlas e máis risas compartimos mesa todos os que se achegaron pola fornada de portas abertas (Eu tentei facer humus cunha garbanzada que estaba alí chamando por min)



Tras encher o bandullo, un pouco máis, o anfitrión sacou o bombo e toda unha morea de cousas musicosas, co que a festa estaba montada.






O acordeonista e a cantareira que está o seu carón eran amigos dun amigo, pero se sentiron tan a gusto que pronto comezaron a entonar cantos da terra, as panderetas soaban, as cunchas rasgaban, eu moi digno, collín un miniyembé, para que África tamén estivese representada.







A peque se quedaba durmida, pero non había quen lle tirase a pandereta da man, e menos aínda quen a levase para casa.





E a troula durou ata altas horas.



Así sentinme aquel fin de semana compartido con Ioscar e Analía, dous amigos que plantexaron a súa vida nun retomar os ritmos, andan arranxando este seu fogar no profundo rural galego e dende que chegaron toda a aldea ten máis vida.



BAILAMOS AMIJIÑOS??

El día en el horno aquí

Foto 1 A ver si reconoceis mi pan en este montón?

Foto 2 y tras un largo día de charlas, risas y amasamientos, más charlas y máis risas compartimos mesa todos los que se acercaron por la hornada de purtas abiertas (yo intenté hacer humus con una garbanzada que estaba allí llamando por mi).

Foto 3 Tras cenar, el anfitrión sacó el bombo y todo un montón de cosas musicosas, con lo que la fiesta estaba montada.


Foto4 El acordeonista y la cantareira que está a su lado eran amigos de un amigo, pero se sintieron tan a gusto que pronto comenzaron a entonar cantos de la tierra, las panderetas sonaban, las conchas rasgaban, yo muy digno, cogí un miniyembé, para que África tambien estuviese representada.


Foto5 La pequeña se quedaba dormida, pero no había quien le tirase la pandereta de las manos y mucho menos quien la llevara para casa.


Foto 6Y la fiesta duró hasta altas horas.

Así me sentí el fin de semana que compartí con Iosca y Analía, dos amigos que han planteado su vida en un retomar los ritmos, están "arreglando" su hogar en el rural profundo de Galicia, y desde que han llegado, le están dando vida al vecindario.

5 comentarios:

  1. o teu pan tiña sésamo por riba, así que coido que podería ser facil identificalo ¿non sí?

    teñen unha pinta boísima... o pasáchedes moi ben... e comíchedes mellor... seguro

    prodúceme certa envexa os que son capaces de deixar toda unha vida tras deles e optar por un cambio radical... hai que ter agallas.

    biquiños,
    Aldabra

    ResponderEliminar
  2. Hala , eso sí que merece llamarse PAN ...
    sabes?
    yo tuve una tahona pero no era artesanal.
    Un beso .
    Reyes

    ResponderEliminar
  3. Muerte roja

    Yo diría que tu pan es el que esta casi en el centro con un circulo dibujado caprichosamente en el centro... Lo localizas? Ese ese...

    Ah, ya me dirás lo que es humus, porque no tengo ni idea, una comida, un tipo de música?

    Reuniones como estas son las que te dan fuerzas para toda la semana!!!
    Espero que la casa termine preciosa y animen con esa alegría a todos los nuevos amigos.
    Besos :)

    ResponderEliminar
  4. Aldabra fácil fácil pero ti non identificas,je,je,je. Estes amigos están moi no mundo real, non deixaron nada, traballan (cando teñen traballo, na cidade) pero van escollendo na vida...
    Acordeime agora dunha frase demoledora de Analía: A xente pode invertir horas en ver a tele, ou ir de compras ou o que sexa e non pode invertir unha tarde en ir a coñecer o agricultor que cultiva os seus alimentos...
    Eles, como moitos outros, forman parte dun grupo de consumo, que se organizan para mercar producto ecolóxico, local e de temporada. Toda unha experiencia a man de todo o mundo que lle quera adicar tempo a súa vida.
    Por certo, pan así se pode facer no forno da casa ;-) biquiños

    ResponderEliminar
  5. Y no te quedó curiosidad de hacer pan artesano aunque fuera en casa?Reyes escritora, madre, locutora, tahonera, comercial y sabe díos cuantas sorpresas más, eres una todoterreno! Besazos guapa.

    Vida Vermella, uuuiiiii, casi, justo justo los dos de los lados, los que son más "morenitos" por la espelta, y con sesamo por encima.
    Viviendo en el Sur alucino que no conozcas el humus, es un plato árabe a base de garbanzo batido y crema de sesamo (o tahini). Hay miles de recetas aquí una http://www.tusrecetasdecocina.com/receta-de-humus.html yo además de lo que pone le echo el sésamo o tahini que lo venden en cualquier tienda marroquí, sino quieres hacerla con sésamo.
    Por cierto, el humus fue un exito, en la cena, la comida y en la siguiente reunión (se puede conjelar) ya que hice como 4kilos de garbanzos que es muuuuucho. Un beso

    ResponderEliminar

palabras del camino

Cosas del camino...